Wiadomości Ełk

Dyrektorzy szkół z powiatu ełckiego wzięli udział w dyktandzie, uczniowie odebrali nagrody w konkursach ogłoszonych z okazji Dni Świadomości Dysleksji.

Po raz kolejny dyrektorzy szkół z powiatu ełckiego wzięli udział w dyktandzie zorganizowanym przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczą w Ełku w ramach Dni Świadomości Dysleksji. Tekst dyktanda był niezwykle trudny i naszpikowany ortograficznymi pułapkami. Dyktando odczytał Krzysztof Piłat, starosta ełcki. Najlepiej poradziła sobie Dorota Karpińska wicedyrektor Zespołu Szkół Samorządowych w Ełku z polonistką Teresą Gorajewską. Przedstawicielki ZSS popełniły 14 błędów.

Po dyktandzie dyrektorów, starosta wręczył nagrody zwycięzcom konkursów ogłoszonych z okazji Dni Świadomości Dysleksji.

Zwycięzcami konkursu plastycznego dla uczniów klas I-III szkól podstawowych pt. "Ortogram do wyrazu z trudnością ortograficzną" zostali: Oliwia Pieloch z Zespołu Szkół Samorządowych w Ełku, Natalia Borkowska ze Szkoły Podstawowej w Ełku oraz Julia Podczaska ze Szkoły Podstawowej w Prostkach. Wyróżnienie otrzymali Jacek Bagiński ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Ełku i Adrian Dąbrowski ze Szkoły Podstawowej w Prostkach.

Uczniowie klas IV-VI musieli napisać historię wyjaśniającą pisownię 1 z 5 wyrazów: góra, chmura, strażak, hamak oraz rzeka. Najciekawszą pracę napisała Maja Marta Piekarska z klasy IV Szkoły Podstawowej nr 5 w Ełku, a wyróżniona została Sylwia Jasińska z klasy V Zespołu Szkół w Wiśniowie Ełckim.

Wśród uczniów szkół ponadgimnazjalych najlepszy esej nt.: "Kartka z pamiętnika" napisała Wiktoria Malińska z Gimnazjum nr 3 w Ełku, wyróżniono zaś Aleksandrę Wnorowską z I Liceum Ogólnokształcącego w Ełku.


Poniżej tekst dyktanda, z którym zmierzyli się dyrektorzy.

Sprinter wszech czasów, ponadtrzydziestodwuipółletni pół Polak, pół Irlandczyk, przybysz z Kalifornii, cierpiący co niemiara na nużycę, z której nie umiał go wyleczyć nowo kreowany doktor wszech nauk, zszedł po spróchniałych schodach w skos na antresolę. Na myśl o tym chłopku-roztropku, pseudospecjaliście od siedmiu boleści, mruknął pod nosem: "Bodajbyś sczezł, półinteligencie!". Od rana Kalifornijczyk miał zły humor. Wczoraj w drink-barze wypił za dużo beaujolais i chianti, czym przysporzył sobie wrogów wśród zszokowanych współmieszkańców ośrodka. Wszechogarniające znużenie odebrało mu apetyt. Spożył tylko cornfleksy, cheeseburgera, sczerstwiałą bułkę i wypił łyk herbaty marki "Samowar".
Jego przyprószony siwizną opiekun z college'u, skądinąd istny quasimodo, potępiał w czambuł takie figle-migle. "Lepiej by zatańczył rumbę alboby zagrał w scrabble'a" - pomyślał trener. Ale ten nicpotem zhardział i nic a nic nie słuchał jego wskazówek. Co bądź by rzekł, wszystko na nic. "Nie po to mknęliśmy w przestworzach boeingiem, by przegrać sromotnie z tym niby-mistrzem, półzawodowcem z Buska Zdroju albo pseudo-Rosjaninem z abchaskiego klubu, który przywlókł się do ośrodka rzężącym rzęchem" - żachnął się.
Tymczasem supermistrz, popatrzywszy na rozżarzone słońce, zamarzył - czyżby poniewczasie - o udanym come backu na bieżnię.